İçlenme, beyhudedir, maziyi sakın anma!
O vefasız yavruya benzer ki günlerimiz.
Kendini yuvasından bırakır ki akşama
Benzeyen göle, sessiz...
Ruhundaki susuzluk engin mesafelere
Duyurmadan ne anne ne bir yuva hasreti,
Narin kanatlarıyla uçar orman, dağ, dere
Ve bir gün bir çukurda bulunur iskeleti.
Aklım fikrim yâr eyledim ben bana
Öğüt verdim deli gönül almadı
Bir kileciği var almış eline
Dünyayı içine koydum dolmadı
Alması farz imiş sünnettir selâm
Hak nurdan yaratmış yaz dedi kalem
Bir çiçek yarattı ol Rabb'ül-âlem
Anı kokulayan mahrum kalmadı
Var bir pire eriş serseri gezme
Gözet gözün önün yolundan kalma
Değme bir dükkâna yükünü çözme
Bunda çok bazergân assı kalmadı
Gençlik yaza benzer kocalık güze
Yüreğim başlıdır dertlerim taze
Boynun eğ de hizmet eyle üstâza
Şeytan benlik ile menzil bulmadı
Kul Himmet'in deste gülü elinde
Daima zikreder Hakk'ı dilinde
Bir güzel sevmişim Hakk'ın yolunda
Hayali gönülden zail olmadı
Elsizlere el, dilsizlere dil ver yeniden, Lütfet, bize bin şanlı nesil ver yeniden, Dünyayı alıp avcuna bir gün Tanrı'm, Avcunda bu dünyaya şekil ver yeniden.
Ko‘k bo‘ri kezgan sarhad itlarga talosh endi, Ko‘tarilgan bosh emas, birgina quyosh endi, Uchqun sochgan ko‘zlarning topingani yosh endi, Turkiy elning shiddati so‘nganga o‘xshayotir.
Sarbadorlar qonini sellar yuvib ketganday, Millat uchun jon berar alpni devlar yutganday, Ultontozlar kun sanab, e voh, shuni kutganday, Elning kuni nomardga qolganga o‘xshayotir.
Yuz ellik yil otangni otganni og‘a sanab, Dili buzuq kelganning qadamiga gul qadab, Yo, HAQ, deya yonganning mozoriga tosh qalab, Saroyingga qarg‘alar qo‘nganga o‘xshayotir.
Eldan chiqib elidan irganganlar ko‘ringay, O‘z tarixin o‘zgadan o‘rganganlar ko‘ringay, G‘ujuri-yu zaboni o‘zgarganlar ko‘ringay, O‘z farzanding o‘zingni sotganga o‘xshayotir.
Kechang zavolga do‘ndi, haykalday qotib bo‘ldi, Sening bor nasibangni beklaring totib bo‘ldi, Bugundan-ku ayrilding, ertangni sotib bo‘ldi, Yo‘l ko‘rsatar mayog‘ing o‘chganga o‘xshayotir.
Kechagi yovqir nigoh bugun yerga qadalgan, Vatan kutgan jasorat non topishga atalgan, Bo‘yin egik, qo‘l qadoq, tizzalaring qavargan, Umid ko‘zyosh sho‘ridan so‘lganga o‘xshayotir.
Uyg‘otay deb kelgan ul bahorlar bekor ketar, Har tongda quyosh turtib, har shomda bezor ketar, Bo‘g‘zin yirtib shoirlar ming hayqirib, xor ketar, Alloh, bu xalq shu holga ko‘nganga o‘xshayotir. Turkiy elning shiddati so‘nganga o‘xshayotir.
