Əliağa Vahid - Qəzəl (Gözəllər içrə sən, ey mahiparə birdənəsən)

 

Gözəllər içrə sən, ey mahiparə birdənəsən.
Gözəllərin gözüsən, zülfüqarə birdənəsən.

Gülüzlü nazlı sənəmlər düşər qədəmlərinə,
Bu çeşmi – məst ilə qılan işarə bir dənəsən.

Əliağa Vahid - Qəzəl (Mən o şuxə güli-rəna deməyim, bəs nə deyim)

 

Mən o şuxə güli-rəna deməyim, bəs nə deyim?
Aşiqə bülbülü-şeyda deməyim, bəs nə deyim?

Min gözəl görsə gözüm, bir kərə doymaz könlüm,
Bu kiçik qətrəyə dərya deməyim, bəs nə deyim?

Əliağa Vahid - Qəzəl (İcazə ver, baxım ey gül, o qarə gözlərinə)

İcazə ver, baxım ey gül, o qarə gözlərinə,
Vurulmuşam, nə edim , aşikarə gözlərinə.

Qəm etmərəm, məni yüz dəfə gündə öldürəsən,
Baxanda bir də dirilləm, dübarə gözlərinə.

Əliağa Vahid - Qəzəl (Nə qədər eşqimiz , ey gül , belə pünhan olacaq)

 

Nə qədər eşqimiz , ey gül , belə pünhan olacaq,
Aşikar eyləməyincə ürəyim qan olacaq?

Nə qədər gül üzünün həsrətin aşiq çəksin,
Nə zaman vəslinə bəs yetməyə imkan olacaq?

Əliağa Vahid - Qəzəl (Bilməm bu nazənin kimin istəkli yarıdır)

 

Bilməm bu nazənin kimin istəkli yarıdır,
Ya hansı bəxtiyarilərin bəxtiyarıdır.

Açdıqca gül camalını, ellər fərəhlənir,
Guya gözəllik aləminin növbaharıdır.

Mehemmed Füzuli - Qəzəl (Sərvi-azad qədinlə mana yeksan görünür)

 

Sərvi-azad qədinlə mana yeksan görünür,
Nəyə sərgəştə olan baxsa, xuraman görünür.

Mehemmed Füzuli - Qəzəl (Hüsnün olduqca füzun, eşq əhli artıq zar olur)

 

Hüsnün olduqca füzun, eşq əhli artıq zar olur,
Hüsn nə miqdar olursa, eşq ol miqdar olur.

Mehemmed Füzuli - Qəzəl (Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim bülənd)

 

Nalədəndir ney kimi avazeyi-eşqim bülənd,
Nalə tərkin qılmazam, neytək kəsilsəm bənd-bənd.

Mehemmed Füzuli - Qəzəl (Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?)

Məni candan usandırdı, cəfadan yar usanmazmı?
Fələklər yandı ahimdən, muradım şəmi yanmazmı?

Mehemmed Füzuli - Qəzəl (Qəd ənarəl-eşqə-lil-üşşaqi minhacəl-hüda)

Qəd ənarəl-eşqə-lil-üşşaqi minhacəl hüda!
Saliki-rahi-həqiqət eşqə eylər iqtida.