Yunus Emre etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Yunus Emre etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

4 Haziran 2024 Salı

Yunus Emre

 

Hak ve halk şairi Yunus Emre, 1240 (Hicri 638) yılında Eskişehir’in Mihalıççık ve Sivrihisar ilçeleri arasında kalan ve bugün kendi adıyla anılan Sarıköy’de doğmuştur. 

Pek çok önemli şiirini içinde bulunduran Risalet-ün Nushiyye isimli mesnevisini 1307 – 1308 (Hicri 202) yıllarında yazdığı anlaşılmaktadır. 

Şiirlerini bir araya getiren Divan’ı ölümünden sonra sevenleri tarafından düzenlenmiştir. 

Şiirlerinden Mevlana Celalettin Rumi’nin çağdaşı olduğu, onu tanıdığı, toplantılarına katıldığı ve kendi deyişiyle onun ‘ görklü nazarından ‘(güzel ve gösterişli bakış açısından) ilham aldığı anlaşılmaktadır. 

1320 (Hicri 270) yılında Sarıköy’de vefat eden Yunus Emre, Anadolu Selçuklu Devleti’nin son yılları ile Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluş yıllarına denk düşen önemli bir dönemde yaşamıştır. 

Türk-İslam halk düşüncesinin en önemli yapı taşlarından birisi olan Yunus Emre, şiirlerinden de anlaşıldığı üzere, Mevlana, Ahmed Fakıh, Geyikli Baba ve Seydi Balum ile de çağdaştır. 

Mezarı Eskişehir Sarıköy’dedir. Demiryolu hattı, mezarının yakınından geçmesi nedeniyle 1946’da yeni bir mezar ve anıt çeşme yapılmaya başlanmış, naaşı 1949’da buraya taşınmıştır. 1964’te başlayan son mezar yeri inşaatı 1970’te bitirilmiş ve naşı tekrar taşınan Yunus Emre, o tarihten beri bu anıt mezarda yatmaktadır.

Yunus Emre - Severem ben seni candan içerü



Severem ben seni candan içerü
Yolum utmaz bu erkândan içerü

Nireye bakar isem toptolusun
Seni kanda koyam benden içerü

O bir dilberdürür yokdur nişânı
Nişan olur mı nişandan içerü

Beni sorma bana bende degülven
Suretün boş yürir tondan içerü

Beni benden alana irmez elüm
Kadem kim basa sultandan içerü

Tecellîden nasîb irdi kimine
Kiminün maksudı bundan içerü

Kime dîdar güninden şu'le değse
Anun şu'lesi var günden içerü

Senün ışkun beni benden alupdur
Ne şîrin derd bu dermandan içerü

Şerî'at tarikat yoldur varana
Hakîkat ma'rifet andan içerü

Süleyman kuş dili bilür didiler
Süleyman var Süleyman'dan içeri

Unutdum din diyânet kaldı benden
Bu ne mezhebdürür dinden içeri

Dinün terkidenün küfürdür işi
Bu ne küfürdür imandan içeri

Geçer iken Yunus şeş oldı dosta
Ki kaldı kapuda andan içeri

30 Mayıs 2024 Perşembe

Yunus Emre - Tehî görmen siz beni dost yüzin görüp geldüm


          Tehî görmen siz beni dost yüzin görüp geldüm
          Bâkî devrân-rûzigâr dostıla sürüp geldüm


               Ne var söylenen dilde varlık Hakk'undur kulda
          Varlıgum hep ol ilde ben bunda garîb geldüm


                Bezirgânam meta‘m çok dest-gîrüm üstâdum Hak
         Ben ziyânum assıya anda degişüp geldüm


               Yir ü gök yaradıldı ‘ışkıla bünyâd oldı
         Topraga nazar kıldı aksurdı durup geldüm


               Gördüm yidi Tamu'sın sekiz Uçmak kamusın
         Korkıdan günâhumı andan sızurup geldüm


               Âdem olup turmadın nefsüm boynın burmadın
         Yanıldum bugday yidüm Uçmak'dan sürlüp geldüm


               Nûh oldum Tûfân içün çok dürişdim dîn içün
         Dînüme dönmeyeni suya gark idüp geldüm


               Yalan degüldür sözüm bak yüzüme aç gözün
         Dah'örtülmedi izüm uş yoldan urup geldüm


               Eyyûb oldum tenüme cefâ kıldum cânuma
         Çagurdum Sübhân'uma kurtlar toyurup geldüm


               Zekeryâ oldum kaçdum irdüm agaca geçdüm
         Kanum dört yana saçdum depem deldürüp geldüm


               Mûsâ'yla Tûr'a çıkdum bin bir kelime kıldum
         Bu halâyık bilsünler anda bulınup geldüm


              ‘Îsâ oldum kudretden bahâne bir avretden
         İnâyet oldı Hak'dan ölü dirgürüp geldüm


               Cercîs olup basıldum Mansûr oldum asıldum
         Hallâc panbugı gibi bunda atılup geldüm


                Muhammed'i bir gice Hak okıdı Mi‘râc'a
         Ser-te-ser uçdan uca bile yüz sürüp geldüm


              Yalunuz Sübhân'ıdı peygamberler cânıdı
         Yûnus hod pinhânıdı sûret degşürüp geldüm


6 Nisan 2024 Cumartesi

Yunus Emre - İlim


İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır?

Okumaktan mani ne?
Kişi Hakkı bilmektir.
Çün okudun bilemedin,
Ha bir kuru emektir.

Okudum bildim deme,
Çok taat kıldım deme.
Eri hak bilmez isen,
Abes yere yelmektir

Dört kitabın manası,
Bellidir bir elifte.
Sen elifi bilmezsin,
Bu nice okumaktır?

Yiğirmi dokuz hece,
Okursun uçtan uca.
Sen elif dersin hoca,
Mânâsı ne demektir?

Yunus der ki: Ey hoca,
Gerekse var bin Hacca.
Hepisinden iyice,
Bir gönüle girmektir.

Orhan Şaik Gökyay - Yas