Yunus Emre - Bir kez göñül yıkduñısa bu kılduğuñ namâz degül

 

Bir kez göñül yıkduñısa bu kılduğuñ namâz degül

Yitmiş iki millet dahı elin yüzin yumaz degül

Yunus Emre - Her kim bana ağyârısa Hak Tanrı yâr olsun aña

Her kim baña ağyârısa Hak Tañrı yâr olsun aña

Her kancaru varurısa bâğ u bahâr olsun aña

Baña ağu sunan kişi şehd ü şeker olsun aşı

Gelsün kolay cümle işi eli irer olsun aña

Önümce kuyı kazanı Hak tahtın ağdursun anı

Ardumca taşlar atanı güller nisâr olsun aña

Acı dirligüm isteyen tatlu dirilsin dünyede

Kim ölümüm isterise bin yıl ‘ömür virsün aña

Her kim diler ben hâr olam düşmen elinde zâr olam

Dostları şâd u düşmânı dost u agyâr olsun aña

Her kim diler ise benüm o dostumdan ayrıldugum

Gözlerinden hicâb gitsin dîdâr ayân olsun aña

Miskîn Yûnusun dünyede güldügini işitmeyin

Agladugum isteyene gözüm pıñar olsun aña 

--------

Müstef'ilün / Müstef'ilün / Müstef'ilün / Müstef'ilün 

Yunus Emre - Benem ol ‘ışk bahrîsi denizler hayrân bana (12)

 

Benem ol ‘ışk bahrîsi denizler hayrân bana
Deryâ benüm katremdür zerreler ‘ummân bana

Yunus Emre - Ol kişinün yokdur yâri iş bu cihân zindân ana (11)

Ol kişinün yokdur yâri iş bu cihân zindân ana

Dimesün kim ben şâdıyam ya şâdılık kandan ana

Yunus Emre - ‘Aceb ‘aceb ne nesnedür bu derdile firâk bana (10)

‘Aceb ‘aceb ne nesnedür bu derdile firâk bana 

Cânumı serhoş eyledi ‘ışk agusı tiryâk bana 

Yunus Emre - Tehî görmen siz beni dost yüzin görüp geldüm

          Tehî görmen siz beni dost yüzin görüp geldüm
          Bâkî devrân-rûzigâr dostıla sürüp geldüm

               Ne var söylenen dilde varlık Hakk'undur kulda
         Varlıgum hep ol ilde ben bunda garîb geldüm

Yunus Emre - Anmaz mısın sen şol güni cümle ‘âlem hayrân ola (9)

Anmaz mısın sen şol güni cümle ‘âlem hayrân ola

N'idesini bilimeye bî-hod u ser-gerdân ola

Yunus Emre - Ey pâdişâh ey pâdişâh uş ben beni virdüm sana (8)

Ey pâdişâh ey pâdişâh uş ben beni virdüm saña

Genc ü hazînem kamusı sensün benüm önden soña

Evvel dahı bu ‘akl u cân seninleyidi asl-ı kân

Âhir girü sensün mekân anda varam senden yaña

Bu âhıla bu zârıla bu hikmeti kim ne bile

Bilse dahı gelmez dile tutdum yüzüm senden yaña

Dursam senünle dururam baksam senünle bakaram

Her kancaru kim yürürem gönlüm yöni senden yaña

Sensün bana cân u cihân sensün bana genc-i nihân

Senün durur assı-ziyân ne iş gele benden baña

Yûnus sana tutdı yüzin unıtdı cümle kendözin

Cümle sana söyler sözin sensün söz söyleden baña 

(Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün müstef'ilün)

Yunus Emre - Aşk mezhebi dîndür bana (7)

Ey 'âşıkan ey 'âşıkan 'ışk mezhebi dîndür bana

Gördi gözüm dost yüzüni yas kamu dügündür bana

Yunus Emre - Anmaz mısın sen şol güni gözüñ nesne görmez ola (6)

 

Anmaz mısın sen şol güni gözüñ nesne görmez ola
Düşe sûretün topraga dilün haber virmez ola

Çün 'Azrâîl'i ne tuta assı kılmaz ana ata
Kimse döymez o heybete halkdan meded irmez ola

Gele sana cân alıcı dahı cân alur kılıcı
'Akluñı başdan alıcı bir dem amân virmez ola

Evvel gele şol yuyucı ardınca şol su koyucı
İledüp kefen sarıcı bunlar hâlüñ bilmez ola

Oglan gider dânışmâna saladur dosta düşmâna
Sonra gelmek peşimâna sana assı kılmaz ola

Agaç ata bindüreler sinden yana göndereler
Yir altına indüreler kimse ayruk görmez ola

Üç güne dek oturalar hep işüñi bitüreler
Ol dem dile getüreler ayruk kimse anmaz ola

Yûnus miskîn bu ögüdi sen sana virseñ yeg idi
Bu şimdiki mahlûkâta ögüt assı kılmaz ola

Yunus Emre - Işk etegin tutmak gerek âkıbet zevâl olmaya (5)

'Işk etegin tutmak gerek 'âkıbet zevâl olmaya

'Işkdan bir elif okıyan kimseden su'âl olmaya

Yunus Emre - İki cihân zindânısa gerek bana bostân ola (4)

İki cihân zindânısa gerek bana bostân ola 

Ayruk bana ne gam gussa çün ‘inâyet dostdan ola 

Yunus Emre - Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya (3)

 

Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya

Tesbîhi sensin dilinde ayruk nesne eyitmeye

Yunus Emre - Gül ü reyhânun kokusı ‘âşıkıla ma‘şûkadur

Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya

Tesbîhi sensin dilinde ayruk nesne eyitmeye

Yunus Emre - ‘Işk da‘vîsin kılan kişi hîç anmaya hırs u hevâ (2)

 

‘Işk da‘vîsin kılan kişi hîç anmaya hırs u hevâ

‘Işk evine girenlere ayruk ne meyl ü ne vefâ

Yunus Emre - Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmağa (1)

Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmağa 

Gevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmeğe 

Gönlüm canum ‘aklum bilüm senün ile karâr ider 

Pervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmeğe 

Yunus Emre - Severem ben seni candan içerü

Severem ben seni candan içerü
Yolum utmaz bu erkândan içerü

Nireye bakar isem toptolusun
Seni kanda koyam benden içerü

O bir dilberdürür yokdur nişânı
Nişan olur mı nişandan içerü

Beni sorma bana bende degülven
Suretün boş yürir tondan içerü

Beni benden alana irmez elüm
Kadem kim basa sultandan içerü

Tecellîden nasîb irdi kimine
Kiminün maksudı bundan içerü

Kime dîdar güninden şu'le değse
Anun şu'lesi var günden içerü

Senün ışkun beni benden alupdur
Ne şîrin derd bu dermandan içerü

Şerî'at tarikat yoldur varana
Hakîkat ma'rifet andan içerü

Süleyman kuş dili bilür didiler
Süleyman var Süleyman'dan içeri

Unutdum din diyânet kaldı benden
Bu ne mezhebdürür dinden içeri

Dinün terkidenün küfürdür işi
Bu ne küfürdür imandan içeri

Geçer iken Yunus şeş oldı dosta
Ki kaldı kapuda andan içeri

Yunus Emre - İlim

İlim ilim bilmektir,
İlim kendin bilmektir.
Sen kendini bilmezsin,
Ya nice okumaktır?

Okumaktan mani ne?
Kişi Hakkı bilmektir.
Çün okudun bilemedin,
Ha bir kuru emektir.

Okudum bildim deme,
Çok taat kıldım deme.
Eri hak bilmez isen,
Abes yere yelmektir

Dört kitabın manası,
Bellidir bir elifte.
Sen elifi bilmezsin,
Bu nice okumaktır?

Yiğirmi dokuz hece,
Okursun uçtan uca.
Sen elif dersin hoca,
Mânâsı ne demektir?

Yunus der ki: Ey hoca,
Gerekse var bin Hacca.
Hepisinden iyice,
Bir gönüle girmektir.