Ey inleyen zavallı; bulmuşsun kırk yaşını,
Kazanmak istiyorsan bu hayat savaşını,
Yemelisin hakikat denen zehir taşını!
Ne derlerse hıı deyip hemen salla başını,
Gerdan kır belini bük, her ay al maaşını.
Ey inleyen zavallı; bulmuşsun kırk yaşını,
Kazanmak istiyorsan bu hayat savaşını,
Yemelisin hakikat denen zehir taşını!
Ne derlerse hıı deyip hemen salla başını,
Gerdan kır belini bük, her ay al maaşını.
Çankırı’dan sökün etti
Türk yurduna akın etti
Uzakları yakın etti
Dünyadan bir Yakup geçti
Yıldız gibi akıp geçti
İçimizi yakıp geçti
Gördüm ki bu tâb ile ruh-ı yâra bakılmaz
Bildüm ki yakînem alev-i nâra bakılmaz
Hûbâna ser-i leşker o sultân-ı cihânum
Gel terk-i edeb eyleme hünkâra bakılmaz
İşretde mey-i nâb ile gül-gûnedür ol ruh
Gözler kamaşur şimdi o ruhsâra bakılmaz
Destinde harâmî gibi bir hançer-i zer var
Geç râh-ı kazâdan ki sitem-kâra bakılmaz
Allâha niyâz eyle Nahîfî ide ihsân
Kalursa yine böyle bu nâ-çâra bakılmaz
Dehhânî’nin hayatına ilişkin elimizdeki bilgiler sınırlı ve bunların birçoğu da tartışmalıdır.
Kaynaklarda aslen Horasanlı olduğu, Anadolu’ya geldiği, bir müddet burada yaşadıktan sonra Horasan’a döndüğü belirtilmiştir. Köprülü, Dehhânî mahlasındaki “dehhân” kelimesinin anlamından hareketle onun “nakkaş” olabileceğini ve XIII. yüzyılın sonunda Anadolu Selçuklu hükümdarı III. Alâeddîn Keykubâd devrinde Anadolu’ya geldiğini yazmıştır. Ömer Faruk Akün, şiirlerindeki kimi kavramlardan hareketle şairin 1361 yılında hayatta olduğunu ileri sürmüştür. Şeyhoğlu Mustafâ’nın 1401 yılında yazdığı Kenzü’l-Küberâ’sındaki “merhûm Hoca Dehhânî” ibaresinden hareketle şairin bu tarihten önce vefat ettiğinin kesin olduğunu, ancak bunun ileri sürülen bütün tahminleri de kapsadığını belirtmiştir. Son dönemde yapılan bir araştırmada ise Dehhânî’nin XIV. yüzyılın ilk çeyreğinde doğduğu ve yüzyılın sonuna doğru vefat ettiği kanaati güçlenmiştir.
Bu yıl benim yeşil bağım kurudu
Dolu vurdu yapraklarım çürüdü
Benim de saz tutan elim var idi
Şimdi bir köşede yatar ağlarım
Başka türlü birşey benim istediğim,
Ne ağaca benzer ne de buluta benzer;
Burası gibi değil gideceğim memleket,
Denizi ayrı deniz, havası ayrı hava;
Nerde gördüklerim, nerde o beklediğim kız
Rengi başka, tadı başka.
ESERİN ADI
|
KİRALIK
KONAK
|
YAZARI
|
YAKUP KADRİ KARAOSMANOĞLU
|
YAYINEVİ VE
ADRESİ
|
İLETİŞİMYAYINLARI
CAĞALOĞLU, İSTANBUL
|
BASIM YILI
|
20. BASKI 1999, İSTANBUL |
1. ESERİN KONUSU: Kitapta nesiller arasındaki çatışma yansıtılmıştır. Nesiller arasındaki uçurumdan ve hızlı değişimin getirdiği ahlak buhranı anlatılmıştır.
Hüseyin Siret, Yahya Kemal'e bir şiirini okur. Şiirin son iki mısraı şöyledir;
"Rehgüzarımda bir garip horoz
Eyliyordu benimle istihza..."
Şiiri nasıl bulduğunu sorduğunda, Yahya Kemal şöyle cevap verir;
-Horozun hakkı var!
* * *
rehgüzar: Yol üstü.
istihza: Alay etme.
Kaynak: Kemal Özer, Yergi, Nükte Ve Fıkralarıyla Yahya Kemal, Milliyet Yayınları, İst. 1984