Türkçe’nin ünlü seslerini yazıya geçirmekte bu alfabe çok yetersiz kalmıştır. Bu yetersizlik
aynı işaretin birden çok ses için kullanılmış olmasından kaynaklanır.
Dilimizin sekiz ünlüsü için şu dört işaret kullanılmıştır:
ا elif و vav ه he ی ye.
Bunlardan ا elif ve ه he a, e ünlülerini, ی ye ı, i ünlülerini, و vav ise o, ö, u, ü ünlülerini
göstermek içindir.
Türkçe kelimelerde bir ünlünün yazılışı kelimenin başında (ön ses), içinde (iç ses) ve
sonunda (son ses) oluşuna göre değişebilir. Bunun yanında, ilk hecede ya da sonraki hecelerde
bulunup bulunmamasına göre de harfle belirtilip belirtilmemek gibi ikili durumlar
söz konusu olabilir. Bu durum başlangıçta Türkçe ünlülerin yazılışı için açık ve kesin kurallar
konmamasından ya da zaman içinde bu türlü kurallar oluşmamasından kaynaklanmakta,
bu da bu yazıyı yeni öğrenmeye başlayanlar için zorluklara yol açmaktadır.
Aşağıda her ünlü için kullanılmış olan birden çok yazılış biçimi örneklerle gösterilecektir.
Ancak bunlar yine de son dönem yazımı ile ilgili yaygınlık kazanmış biçimlerdir.
Eski dönem metinlerinde değişik yazılış biçimleri bulunur. İleride bunlara da
değinilecektir.
1. a ünlüsünün yazılışı. Kelime başında, içinde ve sonundaki yazılışları bakımından
kurallı değildir, çeşitlenmiştir:
- Kelime başında ön ses olarak bu ünlü çoklukla آ medli elif ile yazılır:
آت at, آی ay gibi.
Bununla birlikte metinlerde elif ’in yalın, demek ki medsiz biçimiyle yazıldığı
örneklerle de karşılaşılır:
الاى alay, ات at gibi.
- Kelimenin içinde iç ses olarak yazılması farklılıklar gösterir:
a. Kelime tek heceliyse ا elif ile gösterilir:
بال bal, دار dar gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder