Fuzuli - Gazel - 29 (Gâliba bir ehl-i dil toprağıdır câm-ı şarâb)

 

Gâliba bir ehl-i dil toprağıdır dürd-i şarâb
Kim kılıp hürmet binâlar tutmuş üstünde habâb

Berk u bâran sanma kim gördükçe âh ü eşkimi
Bilmezem nemdir benim ağlar bana yanar sehâb

Ey soran hâlim bu istiğnâ su’âlinden ne sûd
Hâlim eylersin su’âl ammâ işitmezsin cevâb

Deşt-i gamda hâk-i kabrim üzre serv-i gird-bâd
Çekse baş ol servden su kesme ey seyl-i serâb

Yetmeyip vaslına sen Leylî veşin bir ömrdür
Ben kimi Mecnûn olup sahrâya düşmüş âf-tâb

Ol büt ebrûsun koyup mihrâba döndürmen yüzüm
Koy beni zâhid bana çok verme Tanrı’yçün azâb

Nakd-i ömrün bir sanem aşkında sarf ettin tamâm
Ey Fuzûlî âh eger senden sorulsa bu hisâb

(Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün)