Akşam, ufukta beldeler eylerken iştiâl
Örter cebîn-i neş’eyi bir hüzn-i bî-sebeb;
Sesler durur, hayâl uyuşur dilde, beste-Ieb
Yüksekte nefha nefha eser bâd-ı infiâl.
Bülbül şikâr-ı sâye, sular şimdi pür-zılâl,
Sîmâ-yi âbı râ’şeler âheste meşy-i şeb.
Eşcâr dinlenir gibi; bir mûsikî-i kalb
Yorgun gezer havâları hicran ü hüzne dâl.
Bî-rengi-î semâya döner çehre-î hayât,
Pûşîdelerle rûha girer haşr-i hâtırât,
Ağlar şebâb-ı münkesir âtî-î hâile…
Bir şehka-î hafî eder eşyâda ittisâ
İndikçe şimdi, hüzn-i garîbi sevâhile
Alâyiş-î nücûm ile bir leyle-i vedâ…
(Piyâle, 1926)
Vezin: Mef’ûlü fâilâtü mefâîlü fâilün
Bu şiir ilk defa Servet-i Fünûn Mecm. XL, 1326, s. 342 de neşredilmiş ve Hamdullah Suphi Beye ithaf olunmuştur.
Bu şiirin intişarından altı ay sonra, Servet-i Fünûn Mecm. XLI. 1327, s. 279 da bir çerçeve içinde Ahmed Haşim imzasiyle şu yazı çıkmıştır: “(Selanik’te çıkan Genç Kalemler gazetesi sahiplerine: Gazetenizin üçüncü nüshasında Son Saat ismiyle Servet-i Fünûn’da intişar etmiş bir manzumenin harfiyyen nesre tahvil edilerek Fernand Gregh’in güya bu isimdeki bir şiirinden tercüme edilmiş gibi gösterildiğini haber aldım. Benim olmasını istemediğiniz bu şiiri Fernand Gregh’in hangi kitabında arıyayım?)”
Bu yazının çıkması üzerine, bu mecmuanın muharrirlerinden Ali Canib Beyin “Ahmed Haşim Beye” hitaben yazdığı mektub, Servet-i Fünûn Mecm. XL 1327, s. 329 da neşredilmiştir.
iştiâl: 1. Tutuşma. Parlama. Alevlenme. 2. (mecaz) Şiddetlenme.
Beste-leb: Dudağı kapalı.
Bâd-ı infial Teessür rüzgârı.
zilâl: Gölgeler.
Meşy-i şeb: İlerleyen, yürüyen gece.
pûşîd: Gizlenmiş, örtülmüş.
haşr: Toplanma. Kıyametten sonra bütün insanların bir yere toplanmaları. Allahın, ölüleri diriltip mahşere çıkarması. Kıyamet.
hâile: Dram.
Şekkâ-yı hafî: Gizli çığlıklar.
ittisâ: Bollaşmak. Genişlemek.
Bu şiirin Fransızca tercümesi, Anthologie des ecrivains Turcs d’au-jourd’hui s. 11-12 dadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder