Halk-ı ‘âlem gül seveydi kâşkî bülbül gibi
Ol lebi gonca baña tenhâ kalurdı gül gibi
Zülf-i ‘anber-bûyuñuñ sevdâlarıdur dûstum
'Âşıkuñ hâlin perîşân eyleyen sünbül gibi
Eksük olmaz sîneden gül gibi tâze dâglar
Nâleler kılsa ‘aceb mi mürg-i dil bülbül gibi
Kâkülüñ sevdâlarından düşdi göñlüm zülfüñe
Bir belâ dahı ol oldı başuma kâkül gibi
Çeşmüm üzre görinen hûn-âbe sanma Bâkıyâ
Gözüme geldi şarâb-ı ‘aşk-ı dil-ber mül gibi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder