Fuzuli - Gazel - 17 (Gamzesin sevdin gönül cânın gerekmez mi sana)

 

Gamzesin sevdin gönül cânın gerekmez mi sana
T’iğe vurdun cism-i uryânın gerekmez mi sana

Âteşin âhımla eylersin bana teklif-i bâğ
Bâğ-ban gül-berg-i handânın gerekmez mi sana

Yele verme dağıtıp her dem ayaklardan götür
Ey perî zülf-i perişânın gerekmez mi sana

Ey kemân-ebrû rakîbe verme gamzenden nasîb
Ok atarsın taşa peykânın gerekmez mi sana

Yandırıp cânım cihan-sûz etme bark-i âhımı
Âs-man hur-şîddir haşânın gerekmez mi sana

Küfr-i zülfünden beni men’ eylemek lâyık midir
Sufî insâf eyle îmânın gerekmez mi sana

Tutalım kim eşk seyl-âbına yoktur i’tibâr
Ey Fuzûlî çeşm-i giryânın gerekmez mi sana

(Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün)