Agardı berf île yir yir çemende cism-i nihâl
Niteki penbe-i dâg ile sîne-i abdâl
Zemîne bâd-ı hevâdan çok akçe düşdi yine
Pür itdi dâmen-i sahrâyı toldı ceyb-i cibâl
Meger ki hokka-i çarhuñ zamâne harrâtı
Döker tırâşesini kûh u deste berf-misâl
Zemîne dâmen-i ebr ile saçdı sîmi felek
Bu hâleti göricek mâ’il oldı tâze nihâl
Bu fasl içinde şu kim sabrı kaldı ser-mâye
Olur nihâl-i çemen gibi gark-ı mâl u menâl
Cihânı berf ile yah tutdı kış kıyâmetdür
Aceb mi yir yüzine çıksa hep defâ’in-i mâl
Pür oldı şâhları üzre yahdan âyineler
Garîb sûrete girdi bu fasl içinde gazâl
Meger ki‘âlem-i ‘ulvîde nev-bahâr oldı
Döker şükûfe-i bâdâmı sahn-ı bâga şimâl
Sevâhil-i çemene çıkdı genc-i bâd-âverd
Yöneldi husrev-i nev-rûza devlet ü ikbal
Döşendi berf ser-â-pây sahn-ı sahrâya
Agardı rûy-ı zemîn sanki tahta-i remmâl
Nişân-ı pây-ı vuhûş u tuyûr sahrâda
Çizildi rîk-i sefîd üzre gûyiyâ eşkâl
Beyâz düşdi hele şekl-i tâli’-i eyyâm
Misâl-i çihre-i baht-ı edîb-i ferruh-fâl
Ser-i efâzıl-ı âfâk müftî-i ‘âlem
Sipihr-i fazl u kemâl âfitâb-ı câh u celâl
İmâm-ı saff-ı efâzıl emîr-i hayl-i kirâm
Emîn-i dîn ü düvel hâce-i huceste-hısâl
Ebû Hanîfe-i sânî Ebu’s-su’ûd ol kim
Fezâ’il içre efâzıl olupdur aña ‘ıyâl
O kim yazılmış ezel tâk-ı bârgâhında
Melâz u melce’-i erbâb-ı fazl u ehl-i kemâl
Şu deñlü şân-ı şerîfinde var anuñ ‘azamet
Ki kendüsin yitürür meclisine gelse celâl
Durûb-ı tîg-i havâdisden özge bulmadılar
Şolar ki kendülerin aña tutdılar emsâl
Nücûm içinde Süreyyâ terâzû ile yürür
Ki sâdır olmaya eyyâm-ı devletinde vebâl
Kemîne-bende-i dîrînenem hudâvendâ
Bu bende cânibini lutfuñ itmesün ihmâl
Ma’ârif ehline kapundañ irişür ma’rûf
Fezâ’il ehline tapuñdan irişür efzâl
Kerîm özüñle mükerrem cihânda lutf u kerem
Şerîf aduñla müşerref kabâle-i ikbâl
‘Arûs-ı dehre senâñı benem kılâde kılan
Güher edâ-yı girân-mâye rişte ince hayâl
Selâset-i kelimâtum safâ-yı eş’ârum
Akar su gibi kılupdur kulûbı hep meyyâl
Terâne eylese bülbül çemende güftârum
Gelüp öñinde zemîn-bûs iderdi âb-ı zülâl
Velîkin âyine-i tab’-ı safvet-âyînüñ
Bu rûzgârda var sûretinde gerd-i melâl
Fezâ-yı fakr u felâketde savlecân-ı kazâ
Getürdi gûy-sıfat döne döne başuma hâl
Hemîşe nergis-i ikbâl u baht hâb-âlûd
Hemîşe turra-i tâli’ müşevveşü’l-ahvâl
Nigîn-i baht u sivâr-ı sa’âdet elde degül
Ayakda kodı zamâne niteki zer halhâl
Hezâr-bâr belâ pûtesinde kâl oldum
Henûz âteş-i mihnetde yok halâsa mecâl
Du’â-yı devletine kıl ‘azîmet ey Bâkî
Murâd neydügi ma’lûm zâhir oldı me’âl
Hemîşe tâ kıla keff-i direm-feşân-ı sabâ
Şitâda dâmen-i kühsâr u deşti mâl-â-mâl
Eyâdi-i keremüñ berr ü bahre şâmil ola
Niteki eyleye her cânibe şümûl-i şimâl
(Mefâ’ilün / fe’ilâtün / mefâ’ilün / fe’ilün)