Yunus Emre - Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya

 

Bir kez yüzün gören senün ‘ömrince hîç unutmaya

Tesbîhi sensin dilinde ayruk nesne eyitmeye

Tâ‘atuna turan zâhid nazaruna irerise

Tesbîhini unıdup ol ayruk secde de itmeye

Agzına şekker aluban gözleri sana tuş olan

Unıda şekkerini ayruk çeyneyüben yutmaya

Görse yüzün nûrınun balkıdugını gelüp

Ayun on dördi gicesi senden sebak itmeye

Ben seni sevdügüm içün eger bahâ dirlerise

İki cihân milkin virem dahı bahâsı yitmeye

İki cihân toptolu bâg u bostân olurısa

Senün kokundan eyü gül bostân içinde bitmeye

Gül ü reyhânun kokusı ‘âşıkıla ma‘şûkadur

‘Âşık olanun ma‘şûkı hergiz öginden gitmeye

İsrâfil sûrın urıcak mahlûkât turugelicek

Senün ününden artuk hîç kulagum işitmeye

Zühre yire inübeni sazın nüvaht eylerise

‘Âşıkun ‘işreti sensüz gözi ol yana gitmeye

N'ider ‘âşık hânumânı sensüz cihânı yâ cânı

İki cihân fidâ sana kimsene gümân dutmaya

Sekiz Uçmagun Hûrîsi eger bezenüp geleler

Senün sevgünden özgeyi gönlüm hîç kabûl itmeye

Bu dünyede ne ola kim âhiretde ol olmaya

Hûrıla Gılmân gelicek ‘âşık elin uzatmaya 

Yûnus seni seveliden beşâret oldı cânına

Her dem yeni dirlikdedür hergiz ‘ömrin eskitmeye 

(Müstef'ilün /müstef'ilün /müstef'ilün /müstef'ilün)