Hatip dedi:
“Kader bu,
Bu dünyevi irade!
Tüm diller unutulur,
Tek dil kalır dünyada”.
“Ey vaiz, haddini bil:
Bu nasıl bir iddia?!”
Nevaî ile Puşkin
Kabirden kalktı birden.
Kimi şaşkın
Kimi kızgındı,
Gelmişti ona göre.
Dante, Şiller ve Bayron,
Firdevsi, Balzac, Tagore.
“Birader, sesini kes,
Bu dediğin hiç olmaz!”
Dediler ki hep herkes,
“Ana dilim hiç ölmez!”
"Hey, bu nasıl söylemdir?!"
Elinde kutsal bir cam,
Güzel Farsça hakkında
Rubai bitti Hâyyam.
İhtirasli, coşkulu,
Biranje sordu ancak:
– Demen o ki, Fransızca
Kullanımdan çıkacak?!
Neruda, Lorca o an
Servantes'in yanında:
– Hançeri kim sapladı
Ana dilim canına?
Fuzuli de dert yandı:
Dilim gül gibi solmaz!
Hep beraber dediler:
“Ana dilim hiç ölmez”.
Gökkuşağına benzer
Sanat, dil de rengarenk.
Bunun için savaştık,
Hayal olmasın bir tek.
Değeri kaybolmasın,
Dil milletin özüdür!
O an bozuldu, eyvah,
Mezarlıklarda huzur!
“Faus” yanıp tutuştu,
“Hamsa” ateşe düştü.
Bir ses geldi yankısı
Yayıldı, dağlar aştı.
Şöyle ki o ses bir an
Dinmeyecek, yok olmaz.
Cümle alem diyor ki,
Ana dilim hiç ölmez!
Türkiye Türkçesine aktaran: Gülbahar Sattarova
-----------------
ONA TILIM O’LMAYDI
Notiq dedi:
«Taqdir shul,
Bu jahoniy iroda.
Tillar yo’qolur butkul,
Bir til qolur dunyoda».
«Ey voiz, pastga tushgin,
Bu gap chiqdi qayerdan!»
Navoiy bilan Pushkin
Turib keldi qabrdan.
Kim darg’azab,
Kim hayron,
Chiqib keldilar qator:
Dante, Shiller va Bayron,
Firdavsiy, Bal`zak, Tagor.
«Va’zingni qo’y, birodar,
Sen aytganing bo’lmaydi».
Barcha dedi barobar:
«Ona tilim o’lmaydi».
— Hey, bu qanday aqida! —
Qo’lida tabarruk jom,
Go’zal forsiy haqida
Ruboiy aytdi Xayyom.
Ehtirosli, otashdil
Beranje so’rdi nolon:
— Nahotki, farangi til
Yo’qolgusi bir zamon!
Neruda, Lorka turdi
Servantesning yoniga:
— Kim qasd etib tig’ urdi
Ona tilim joniga!
Fuzuliy yondi:
— Ozar
Tili guldek so’lmaydi.
Barcha dedi barobar:
«Ona tilim o’lmaydi».
Kamalakdek rango-rang
Bo’lsin deb san’at, tillar,
Asrlarcha qildik jang,
Armon qildik ming yillar.
Beqadr bo’lsa, nahot,
Tillardagi tarovat!
Yo’qoldi bu kun, hayhot,
Qabrlarda halovat!
«Faust» yondi gurillab,
«Hamsa» o’tga tutashdi.
Bir sado jahon bo’ylab
Taraldi, tog’lar oshdi.
Bu sado yangrar hamon,
Sira ado bo’lmaydi.
Olam aytar:
Hech qachon
Ona tilim o’lmaydi!
Erkin VOHİDOV
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder