Sana hiçbir zaman “gitme” demedim.
Biliyordum “Türk dünyası” deyince kalbinin başka attığını, oraların sana nefes olduğunu.
Şimdi daha iyi anlıyorum. Bana bunu söyletmeyenin seninle ilgili plânları bulunduğunu. Meğer yapman gereken ne çok iş varmış ömür çizgisine sığdırmak için.
Yesevi’nin şehri Türkistan’da başlayan evliliğimiz boyunca Türk Dünyası ile kurduğun bağın bir insanda, bir kitapta, bir dergide nasıl vücut bulduğuna şahitlik ettim.
Sevgi ile, gayret ile, aşk ile yaptığın her şey Rabbimin izni ile bereketlendi, çoğaldı, yayıldı.
Hep bir proje, bir iş olurdu zihninde. Hiç durmadığın için dinlemedin kendini. Ta ki bu hastalık teşhisi koyulana kadar.
“Hastalık mı zor, tedavi mi zor” dediğin zamanları hep şükürle geçirdin. Her geçen gün zorlaşan süreci “Bugün daha iyiyim çok şükür” diye karşılardın her sabah.
Hastalığın pek az fırsat verdiği zamanlarda hemen kalan işleri yaptın. Telefonunun şarjı dolu olmalıydı. Yoğun bakıma geçmeden önce, klinikteki en son günün sabahında “Kardeş Kalemler’in yeni sayısını geciktirdik” dedin. O gün çalışmak için niyetlendik, ama enerjin yetmedi ne yazık ki!
Yoğun bakımın ilk gününde gözlerini açtığında “Tanrı dağlarında kongredeydim” dedin, yüzünde keyifli gülümsemeyle. O kadar iyi görünüyordun ki! Sağlıkla çıkacağına yürekten inanmıştım.
“Gitme” diyemeden, seni yine bir yolculuğa uğurladım.
Bıraktığın bu büyük miras, öğrettiklerin ve bundan sonra öğreteceklerin için teşekkür ediyorum. Bizi buluşturan kader için, Rabbime hamd-u senalar olsun.
(Bu yazı, Avrasya Yazarlar Birliği Kurucu Genel Başkanı merhum Yakup Ömeroğlu'nun hâtırasına eşi Havva Ömeroğlu tarafından yazılmış olup Kardeş Kalemler dergisinin 213. sayısında yer almaktadır. Derginin bu sayısında yer alan tüm yazılara aşağıdaki bağlantı üzerinden ulaşabilirsiniz.)
Kardeş Kalemler 213. Sayı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder