Çarha peyveste edüp âh ile efgânı bile
Firkatin başa getirdi gam u hicrânı bile
Bend-i zülfünde götürdün dil-i nâlânı bile
Gitdin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Gözüme kasr-ı safâ beyt-i hazen-veş görünür
Bu heyûlâ-yı tasavvur da müşevveş görünür
Şuʿle-i âh-ı dil-sûz ile ser-keş görünür
Bâğa sensiz bakamam çeşmime âteş görünür
Gül-i handânı değil serv-i hırâmânı bile
Rûz-ı keyfiyyet-i firkat ne musîbet günsün
Gerd-i âlâm u gamım sâha-i arşa konsun
Şemʿ-i meh-tâb dem-i tâb-ı dilimden sönsün
Sîneden derd ile bir âh edeyim kim dönsün
Aksine çarh-ı felek mihr-i dırahşânı bile
Mey-i şâdî keder-âlûd-ı anâdır sensiz
Tarâb-ı bezm-i safâ dahı hevâdır sensiz
Seyl-i eşkim dahı tûfân-fezâdır sensiz
Devr-i meclis bana girdâb-ı belâdır sensiz
Mey-i rahşânı değil sâgar-ı gerdânı bile
Hasret-i hançer ile cism-i felek-zâ-hayf
Oldu sad pâre meger gitdi o bî-pervâ hayf
Haşre dek vird-i zebân ola Nedîmâ bâ-hayf
Hâr-ı firkatle Neşâtî-i hazînin vâ-hayf
Dâmen-i ülfeti çâk oldu girîbânı bile