Cemaliyle mest olup, ufuklara dalsam da;
Sakın gidip o yâre n'olduğumu demeyin.
Hicranıyla çaresiz, yapayalnız kalsam da,
Hayaliyle baş başa kaldığımı demeyin.
Namemizi alsın da, ister cevap vermesin,
Feryadımı duysun da, çektiğimi görmesin
Varsın huzur bulsun da, aşkımızı yermesin,
Mecnun gibi perişan olduğumu demeyin.
Ayrılık oklarıyla dağlansa da sineler,
O yâr yeter demez de, yeni baştan yineler.
Her biri bin dert ile geçip gitse seneler;
Bir vefasız kahrıyla dolduğumu demeyin.
Bülbül asla vazgeçmez, gonca gülün düşünden.
Söyleyin, bir sevgili ayrılır mı eşinden?
Ruhum zaten azapta, bu sevda ateşinden,
Firkatinin yüzünden solduğumu demeyin.
Ömür atı yorulup bir yokuşta durulsa,
Niyazkâr’ın bedeni topraklara karılsa;
Mizan dahi kurulup, yârden hakkım sorulsa;
Sevabımdam canana böldüğümü demeyin…