İy yârânlar iy kardaşlar ecel ire ölem birgün
İşlerüme pişmân olup kendözüme gelem birgün
Yanlaruma kona elüm söz söylemez ola dilüm
Karşuma gele ‘amelüm n'itdümise görem birgün
Oglan gider dânışmâna saladur dosta düşmâna
Şol dört tekbîr namâzıla (vaktum) tamâm kılam birgün
Beş karış bez durur tonum ılan-çıyan yiye tenüm
Yıl geçe obrıla sinüm unıdılup kalam birgün
Başuma dikeler hece ne irte bilem ne gice
'Âlemler ümidi hâce sana fermân olam birgün
Yûnus Emre sen bu sözi dahı tamâm itmemişsin
Tek yüriyeyin n'eyleyem üstâduma gelem birgün