Fuzuli - Gazel (Küh-ken Şiren’e öz nakşın çekip vermiş firîb)

 

Küh-ken Şiren’e öz nakşın çekip vermiş firîb
Gör ne câhildir yonar taştan özü’yçin bir rakib

Kaşların yayı bir ok lûtf eylemiş her âşıka
Ben hem andan eymerim bir ok temannâ yâ nasib

Tûtiyâ-yi hâk-i pâyın feyzine yol bulmasam
Nûr-i çeşmin ayb kılma kör olur derler garîb

Muztaribtir çâre-i derdimde veh kim bilmeyip
Bir devâsız derde uğratmış özün miskin tabîb

Berk-i âhımdan evim her gûşe bulmuş rahneler
Gel gör ey gül kim giriftâr-i kafesdir andelib

Ey bana sab et diyen hâl-i dilimden bî-haber
Aşk olan yerde n’ider ârâm ya n’eyler şikîb

Ey Fuzûlî incime senden tegâfül kılsa yâr
Resmdir kim göstere ahbâba istiğnâ habîb

(Fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lâ tün fâ i lün)