Sâkiyâ mey sun ki bir gün lâlezâr elden gider
Erişir fasl-ı hazân bâğ u bahâr elden gider.
Her nice zühd ü salâha mail olur hâtırım
Gördüğümce ol nigârı ihtiyâr elden gider.
Şöyle hâk oldum ki âh etmeye havf eyler gönül
Lâcerem ba'd-ı sabâ ile gubâr elden gider.
Gırre olma dilberâ hüsn-i cemâle kıl vefâ
Bâki kalmaz kimseye nakş ü nigâr elden gider.
Yâr içün ağyar ile merdane ceng etsem gerek
İt gibi murdar rakîb ölmezse yâr elden gider.
* * *
(Ey saki içki ver çünkü bir gün bu lale bahçesi elden gider; gelir hazan zamanı bu bağ, bu bahar elden gider.
Her ne kadar ruhani ibadetlerin en iyisine meyilli olsa da gönlüm o güzel yüzlü sevgiliyi görünce iradem elden gider.
Ah etmeye korkuyor gönlüm, çünkü öyle bir toprağa düştüm ki sabah rüzgârı ile şüphesiz toz elden gider.
Ey dilber, gafil olma, güzelliğinle öğünme vefalı ol; kimsede bu süs ve güzellik kalıcı olmaz, elden gider.
Yar için düşman ile mertçe dövüşsem gerek. Köpek gibi pis düşman ölmedikçe yar elden gider.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder