Şakir Selim - Tüşünce

Nasıl bir künlerge qaldıq, qardaşlar. 

Bu uzun yollarla taldıq, qardaşlar, 

Aman-aman bitip-yandıq, qardaşlar,

Közümiz ögünde sabiyler öle,-

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Dünyağa nam bergen bir millet edik, 

Asırlar tübünden tirilip keldik, 

Vatanğa köz tikip qurbanlar berdik, 

Bizni kene böleler bir şına ile,-

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Qalmadı aramızda birlik keñeşi, 

Şunıñçün qızdırmay Vatan küneşi,

Şunıñçün yürüşmey, ey, halqım, işiñ, 

Şunıñçün bağrıñnı hancerler tile, -

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Epimiz qabardıq mingen hamırday, 

Qarışışıp qalmayıq bir tоp çamurday,

Kesilip başladıq quruğan tamırday, 

Yaşaymız bularnı bile ve bile, -

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Bizni kene birevler оynatmaq istey, 

Kene damsız bir şоrba qaynatmaq istey, 

Kenardan hоşlanıp bir baqmaq istey, 

Bar, оyna, közyaşıñ sile ve sile, -

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Sanki düşman оldıq bir-birimizge, 

Ürmet yoq ne ölü, ne tirimizge, 

Ne оldı, qardaşlar, ne оldı bizge?! 

Kene dersiñ bir belâlar bastırıp kele, -

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Alladan berilgen güzel bu tоpraq, 

Közlerimiz kibi körlanğan çоqraq, 

Tereklerimizde sararğan yapraq 

Biz kibi çekmekte feryad ve na-te,

Dünya bizge baqıp, bir köznen ağlay,

bir köznen küle.

Ey, felek, işiñe aqıllar yetmey, 

Tatarnıñ başında tüşünce bitmey, 

Bir küçük arzum bar -aqlımdan ketmey: 

Ömürler bite ve ömürler kele,

Demesinler:

“Dünya bularğa baqıp, bir köznen ağlay,

Bir köznen küle”.