Osman Azim - Yaşamaktan Yoruldu Adam

 

Yaşamaktan yoruldu adam,

Düşündü kı boş geçmiş ömür.

Dışarıda bembeyaz âlem,

Dışarıda yağıyordu kar.

 

O düşündü – yenmış kış ve güz,

Yalvarsa da dönmez baharı.

Dışarıda kıyafet beyaz,

Dışarıda yağıyordu kar.

 

Yalnızlığın sonsuzluğunda,

Geçiniyor hayatı efkar.

Kıyas yoktur sonsuzluğuna,

Dışarıda yağıyordu kar.

 

Adam mahzun dışarı çıktı,

Aydın âlem odası'ndan dar.

Hava güzel, hava hoş idi,

Dışarıda yağıyordu kar.

 

Dumanlandı semaya kadar,

Bu evlerin ne feryadı var?

Dökülüyor olduğu kadar,

Dışarıda yağıyordu kar.

 

Başın vurup ev duvarına,

Rezil etmiş, daha neler var?

Geçip kinli dünyalarından,

Kirlerine yağıyordu kar.

 

İşik yandi bakıp camlara,

İşitildi güzel sedalar.

Tren gibi evler bir yere,

Dizi dizi yola çıktılar.

 

Gidiyordu sevdiği yârı –

Bakışında bin türlü keder.

Paramparça olup, yaşlanıp,

Oynamadan yağıyordu kar.

*     *     *     *     *

Osman Azim, çağdaş Özbek edebiyatının ünlü şair ve yazarlarındandır.

Osman Azim 1950 yılında Özbekistanın Surhanderya ili Baysun ilçesinde doğdu.

Eserleri: “Cadı” adlı hikayeler toplamı, “Gündüzsüz Geceler”,  “Bir Adım Yol”,  “Alpamış'ın Dönüşü” adlı piyesleri,  “Sevgi”,  “Alpamış” ve bazı film senaryoları; , “İnsanı Anlamak”,  “Görünüş”,  “Akıbet”,  “Yansı”,  “Ders”, “2 Nisan”,  “Bahşiyat”, “Seçme”,  “Uyanmak Izdırabı” gibi şiir kitapları yayımlanmıştır.

"Yaşamaktan Yoruldu Adam" şiirini Türkiye Türkçesine Gülbahar Sattarova çevirdi.