Fuzuli - Gazel - 268 (Hayret ey büt sûretin gördükde lâl eyler beni)

Hayret ey büt sûretin gördükde lâl eyler beni
Sûret-i hâlim gören sûret hayâl eyler beni

Mihr salmazsan bana rahm eylemezsen bunca kim
Sâye tek sevdâ-yizülfün pây-mâl eyler beni

Zâ’f-i tâlî mâni’-i tevfîk olur her nice kim
İltifâtın ârzû-mend-i visâl eyler beni

Ben gedâ sen şâha yâr olmak yok ammâ n’eyleyim
Ârzû ser-geşte-i fikr-i muhâl eyler beni

Tîr-i gamzen atma kim bağrım deler kanım döker
Akd-i zülfün açma kim âşüfte-hal eyler beni

Dehr vakf etmiş beni nev-res cevanlar aşkına
Her yeten meh-veş esîr-i hatt u hâl eyler beni

Ey Fuzûlî kılmazam terk-i târîk-i aşk kim
Bu fazilet dâhil-i ehl-i kemâl eyler beni

(Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilatün Fa’ilün)

Ey put gibi güzel, senin sûretini gördüğüm zaman hayretten dilim tutuluyor, dilsiz oluyorum. Benim o ândaki hâlimin şeklini gören beni bir resim zanneder.

Zülfünün sevdası beni gölge gibi bu kadar ayak altında ezdiği hâlde bana güneşe benzeyen sevgini salmazsm, bana acımazsın.

İltifatın yani bana dönüp bakman beni visal arzusuna düşürdükçe tâli'imin zayıflığı buna muvaffak olmaktan beni men' eder.

Benim gibi bir dilenci senin gibi bir şâha yâr olamaz lakin neyleyim bu arzu,  imkânsız düşünce ile benim başımı döndürüyor.

Yan bakışının okunu atma ki o ok benim bağrımı deler, kanımı döker. Saçının düğümünü açma ki hâlimi perîşân eder.

Felek beni yeni yetişmiş cevanlar aşkına vakfetmiş. Her yeni yeti­şen ay yüzlü güzel, beni yüzündeki ayva tüylerine ve benine esir eder.

Ey Fuzûlî, aşk yolunu terketmem. Zîra bu fazilet beni kemâl sahip­leri arasına dahil eder.