Zihî kenz-i hafî kândan gelür her var olur peyda,
Gehi zulmet zuhûr eder, gehi envâr olur peyda.
Zihî deryâ-yi vahdet kim kesilmez hergiz emvâcı,
Bu kesret âlemi andan doğup nâçâr olur peydâ.
Ne sihr-i bül acebdir kim bu yüzden görünür ağyar,
O yüzden gayrı yok tenhâ gelür dildâr olur peydâ.
O yüzden görüben ağyar döner şem’-i cemâlinden,
Felekler de görüp anı döner edvar olur peydâ.
Taşınur günde yüz bin cân adem iklimine her dem,
Gelür yüzbin dahî andan bulur îmâr olur peydâ.
Dışın içe hayâlâtı, için dışa zuhûrâtı,
Birinden ol birine tuhfeler her bâr olur peydâ.
O devriyle gelüptür enbiyâ, mürsel merâtibce,
Gehî mü’min zuhûr eder gehî küffâr olur peydâ.
Tecellî eyledikçe ol sarayı sırr-ı ahfâda,
Bu sûret âlemi içre satu pazar olur peyda.
Anın zâtına gâyet, su’una hergiz nihâyet yok,
Anınçün her bir isminden gelür bir kâr olur peydâ.
Tecellî eyler ol dâim celâl-ü gehî cemâlinden,
Birinin hâsılı cennet, birinden nâr olur peydâ.
Cemâli zâhir olsa tiz celâli yakalar anı,
Görürsün bir gül açılsa yanında hâr olur peydâ.
Bu sırdandır ki bir kâmil zuhûr etse bu âlemde,
Kimi ikrâr eder ânı, kime inkâr olur peydâ.
Velî ârif celâl içre cemâlini görür dâim,
Bu hâristânın içinde ana gülzâr olur peydâ.
Ne sırdır ki iki kimse nazar eyler bu ekvâne,
Biri ancak görür dârı, bire deyyâr olur peydâ.
İçi ummân-ı vahdettir yüzü sahrâ-yı kesrettir,
Yüzün gören görür ağyâr içinde yâr olur peydâ.
Alan lezzâtı birlikten halâs olur ikilikten,
Niyâzî kande baksa ol heman dîdâr olur peydâ.
Görür ol kenz-i mahfîde nice zâhir olur eşyâ,
Bilür her nakş-ü sûretten nice esrâr olur peydâ.
* * *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder